nasıl piç oldum anlatıyorum

Bu romantik ve huzur veren düşüncelerin arasında yüzerken, telefonun mesaj melodisi (artık titreşimde değil, zira pek mesaj atan yok (: ) beni rüyalarımdan sıyırdı..

Açıp baktım,

Merve, bu güzel günün ardından (bir şey de yapmadık oysaki.. paso muhabbet) bana teşekkür edip, hafta sonu işim olup olmadığını soruyor..

Normalde bu mesajı atanın erkek olması gerekmez mi beyler?..ee, ben de atmadığıma göre? Yoksa ben Merve miyim? Merve de ben mi?..yok ebesinin amı..

Sadece bir başka sınav…bir başka imtihan…füze kalkanımı deneyen bir başka düşman roketi…

işim var be Merve…çok işim var..hem, sadece bu hafta sonu değil, bütün hafta sonları işim var..hem, sadece hafta sonları değil, hafta içleri de işim var!..çok işim var benim…çok…kendimle işim bitmez benim…değil 1 ay, 1 yıl..1 ömür bitmez benim mücadelem…meşgul adamım ben be..sen beni boş ver.. sana bir şey vaad edemem.. etsem bile gerçekleştiremem…kendime verdiğim sözleri bile zor tutuyorum ben.. sana bir şey söyleyemem…

“yok ya öyle pinekliyorum yurtta, senin de işin yoksa, bir yere gidebiliriz.. güzel kafeler-parklar biliyorum ;)”

Mesajı gönder tuşuna bastım, gözlerimi yerden kaldırıp etrafıma baktım, meleğim demir giysi dolabıma dayanmış, yüzünde şüpheci bir gülümseme, tek kaşı havada, beni süzüyordu..bir şey demedi..bir süre sonra da geldiği gibi, fark ettirmeden gitti…