4 yıl

bir gün daha döndürmüşken kendini karanlığa, karanlıklarımla başbaşaydım uçsuz bucaksız denizlerde, herbişeyin ilki varmış. aldatan insanları kınardım, ama bi yerden sonra itiliyormuş diye kendimi haklı çıkarmaya çalıştım. sevgiye açtım. başımı yastığa bastım tüm gün tuttuğum gözyaşları sel oldu yastığımda aktı karıştı sevgilim kokan yastığıma. salonda yatan benim için herşeyi yapabilecek bi kız, benim uğruna herşeyi yapabileceğim ama beni giblemeyen sevgilim. bunları düşünürken uykuya daldım. sabah annemin telefonuyla uyandım

- sekocum
- annem
- napıyorsun?
- iyi annem sen?
- akşam işin var mı?
- yok neden ki?
- beni havaalanından alır mısın?
- tabi kaçta?
- 22:30
- tamam annecim.
- haydi öptüm.
- hadi öptüm anne.

annemin gelmesi ortalığı ya hepten karıştıracaktı yada tertemiz yapacaktı. en azından ben böyle düşünüyordum.