bir kadının arabest hikayesidir bu

üniversite üçüncü sınıfın sömestr dönüşüydü. 1 hafta sonra doğumgünüm vardı. yirmi dördüncü yaşıma gireceğim doğumgünümdü.
henüz ikinci dönemin, ikinci günüydü. telefonum çaldı. tam okul çıkışı. bir polis arıyordu, sakin ve üzüntülü bir ses tonu. ben ilk başta kimi aradığını bile anlamamıştım. adımı söyledi, doğruladım. ağır ağır konuştu. anneniz ve babanız trafik kazası geçirdi. her ikisini de kaybettik dedi. ben kulağıma inanamadım. siz kimsiniz dedim. siz kimsiniz neden siz arıyorsunuz dedim. inanmak da istemiyordum.

ardından telefonu kardeşim aldı. berke. abla dedi, hüngür hüngür ağlayarak. abla diyip hıçkırıyordu. gel diyordu arada, ağlamaya devam ediyordu. o an bir anda ekran kararmaya başladı. önce telefon elimden kaydı, ardından ben arkadaşlarımın yanında yere doğru yığıldım.