bir kadının arabest hikayesidir bu

peşin edit: yeni farkettim. "arabesk" yeirne "arabest" yazmışım. klavye azizliğidir olur, buradan acaip acaip laf giydirmeyin yani.

o yüzden liseliler, ortaokullular ve üniversite hazırlıklar bu başlıktan uzaklaşsın.
bu hikaye sizin toz pembe dünyanızdan daha acımasız, daha sert, daha gerçek. 10 sene sonra hepiniz karşılaşacaksınız bu acımasız dünyayla, o yüzden buraya gelip moralinizi alt üst etmeyin.

baştan birkaç soru işaretini yok etmek için:

1. niçin buradayım? çünkü pgibologum, tüm bunları yazmamı, anlatmamı istedi. içimi dökmemi, anlatırken ağlamamı falan söyledi. ona bile anlatamadım, yarım yamalak anlattım. buraya girmeyeceğini düşündüğüm için buraya anlatıyorum.

2. nasıl buradayım? çok yakın bir arkadaşımın bana hesabını vermesi sayesinde buradayım.

3. eee napak? okuyun, öğrenin, isterseniz sorun. ben de rahatlayacağım, içimden çıkmış olacak.

4. neden bu kadar detay? çünkü her şeyi tamamen aklımdan çıkarmamı söyledi.

başlıyorum hemen. önce sakinleştiricimi alayım.