meğer kızlar bizi sikmiş

olm biz ki ilkokuldayken sümüklerimizi önlüklerimize silip gibimize takmayan her tenefüs ebelembeç oynayarak hayvan gibi efor sarfeden kalp atışları düzenli suratundan ter ekgib olmayan insanlardık. önlüklerimiz buruş buruştu herşeyimiz doğaldı hergün çıkıp dışarı top oynardık. arka bahçedeki gıcık olduğumuz aponun terliklerini makasla keserdik kaçardık. tacettini sokakta döverdik. cemille kavga ederdik sonra hemen küs barış barışırdık. hava hep güneşliydi tertemiz havaydı. yağmurlu olsa bile ıslaklığı huzur veren yağmurdu paçalarımız çamur olsada biz gene top oynardık

tabi bu güzellikler taki o dıbını gibtiğiminin kızları bizden önce ergenliğe girmeleriyle ve amlarının suyunun akmaya başlamasıyla sekteye uğrayacaktı tabi.biz keyfine maç yaparken koşup terlerken onlar kaldırımda oturup sniper gibi bizi gözleriyle gibmeye çalıştılar hep. tabi biz ilk zamanlar onların gözlerinin içine bakmıyorduk ve hipnotize olmmuyorduk hep oyunumuza bakıyorduk gol atmaya çalışıyorduk.ama huurlar yılmadı aq.devam ettiler bakmaya pasiftiler ama lazer gibi nişan almaya devam ettiler

ve maçtan yorulup kafasını kaldırıp kızın frekansını hisseden arkadaşlar yavaştan poku yemeye başladılar. artık onların amacı kazanmak için gol atmak değildi. sadece kendileri için gol atmak istediler. artık onlar virüsü kapmışlardı.bir anda topa daha sert vurmaya çalışmalar başladı. kendini forvete koyma istekleri pas atmamalar çalım atmalar tabi her çalımda dahada rezil olmalar. arkadaşını defansa koymaya çalışmalar. arkadaşının o çocukluk arkadaşının kafasına vurup sonra kızlara dönüp gülmeler. kızdan pas alınca dahada oç luk yapmalar.

o kızlar ki anaasını gibtiklerim kendilerinin dedikodudan ve diğer arkadaşlarını küçümsemekten başka hiçbir aktivitesi olmayan varlıklar bizim o doğal dünyamızında ebesini gibtiler. çünkü onlarda am vardı. onları bu kadar pasif ve yaşantımıza verem olacak kadar güçlü yapan am ları vardı çünkü.

ve artık seneler geçtikçeeee artık bizler sokaklarda maç oynamayı bırakık. artık maçtan dolayı süper efor sarfeeden ve düzgün çalışan o vücut ve zehir gibi oksijenden zeka fışkıran beyinler yoktu. arkadaşlar arasında samimiyet bitti. artık maç yerine 31 ler başladı.ve muhabbetler hep kızlar üzerinden döndü.ve samimiyet gibildi. artık dost denen bişey yoktu.

özet:kızlar manüple ettiler bizi. önce onlara ihtiyacımızın olduğğunu hissettirdiler. sonra onu karşılayacak kişilerin kendileri olduğunun rekldıbını yaptılar ve kontrolü ele aldılar

kontrolü onlara vermeyen panpalarıma selam ederim.

edit:o kadar yazdım silesim gelmedi paylaşayım dedim amk bari.