yarın babalar gününü yine mezarlıkta olacagim

şimdi haji ben o zaman daha ilkokul 2 deyim, okuma kitabi var anneme onu okuyom. ohuyom yani o zamanlarda. ( sene 91 ) hoja ödev vermiş okuma ödevi. çat bi telefon

telefondaki ses - bidi bidi hanim geçmiş olsun duyduk çok üzüldük, geçmiş olsun.

anam - geçmiş olsun derken? hayırdır?

telefondaki ses - ya işte bilmem ne bey kaza geçirmiş. ay sizin haberiniz yok mu?

anam - ne kazası ya?

telefondaki ses - ya işte gemiden inerken ayağı takılmışta düşmüş. ama bi şeyi yokmuş ayağı kırılmış. aslında siz deniz nakliyatı arayın size detaylı bilgi verirler.

anam bunun üzerine şirketi arar. ertesi gün ilk uçakla belçika antwerb mi ne gibimse o liman şehrine. 15 gün sonra anam döndü. bende okuldan gelmişim yeni. ev tıklım tıklım herkes koşmuş gelmiş. bende diyom heralde anam la babamı karşılamaya gelmişler. sonra anam abimle beni üst kattaki tenha bi odaya çıkardı, konuşucam sizle die..

tabi bizim ilk soru babamıs nerde ana?. anam dedi ki?

çocuklar artık ailemiz 3 kişi.

vay mına koyim kederlendim, babamı özledim.

geçen sene de brüksele gitmiştim bi iş için. gibtiğiminin o liman kentine de gittim. bi tükürüp geri döndüm limana. o kadar trenle yolculuğu sadece o limana tükürmek için gitmiştim. ulan dedim ettin hayatımın içine mına koyim.

baba, günün kutlu olsun, biz iyiyiz, sana layık olmaya çalışıyoz. selamlar.