sübyancı piçin biri hayatımı mahvetti

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

8 haziran 2011 yaklaştıkça benim paçalar tutuşuyordu. son 1 ay falan kalmıştı artık. benim 40 lira falan param anca vardı. o parayı biriktiricem diye zütüm gibilmişti zaten. okulda günlük 9 saat ders yapıyoruz herkes döner falan yerken ben evden getirdiğim tostu yiyordum. yada kantinden aldığım poğaçayla yetiniyordum artık. başka çaresi yoktu çünkü. muallak abim evlendi diye benim ebem gibilmişti. allahtan can dostlarım vardı da onlara güveniyordum. parayı bulamazsam ne yapıcam diye yakınıp dururken onlar hallederiz merak etme deyip rahatlatıyorlardı. maddi manevi destek olan dostları olunca insanın sırtı yere gelmiyo beyler bunu anladım. ben artık yıldönümü için herşeyi planlamıştım kafamda. video için senaryoyu hazırlamıştım ama uyun bi kamera bulamadığım için daha basit bir video düşündüm yapacak başka bir şeyim yoktu. şimdi geriye parayı bulmak kalmıştı yıldönümü pastası ve gümüş alyans için. son beş gün kalmıştı artık ve hala parayı bulamamıştım ben. bizim burda fayansçı bir abi var ismi necati. mahalledeki çoğu evin fayansını o yapmıştır. işleride çok olduğu için sürekli eleman lazım oluyordu ona. can dostum diye bahsettiğim arkadaşlarımdan biri olan ömer bana bi telefon etti: "alo hacı necati abiye haftasonu için iki eleman lazımmış günlük 25'er lira verecekmiş gelir misin?" "senin daşşağını yerim lan ben ömer gelmem mi dıbına koyim be gelmem mi yaaa" dedim ve sevinçten havalara uçtum beyler. 25'erden 50 lira kazanacaktım yaşasın! ama bir sorun vardıki ben çok hastaydım. gözümü açacak halim yoktu ama canımı dişime takıp çalışmak zorundaydım. yeşil gözlü sırma saçlı hayatımın sevdasını mutlu etmek için çalışmak zorundaydım. iyi kötü gittik işte ömerle. amk şansımızdan inşaattaymış iş. yeni yapılan bir inşaatın fayansını yapacaktık. gibtiğimin inşaatıda buz gibi lan iyice hastalanacaktım anlaşılan. ben güç bela çalışıyorum necati abiye hasta olduğumu çaktırtmamaya çalışıyorum. böyle buz gibi terliyorum ama o ağır derz torbalarını taşıyorum yinede. bu arada derz dediğim şey çimento gibi bişey panpalar merak edenler için söyleyeyim.
ömerle çalışırken bana "hacı valla harbiden seviyormuşsun bu kızı şu haline bak" deyip gülüyor ama o öyle dedikçe ben gururlanıyordum. çünkü onun için yapamayacağım hiç bişeyin olmadığını kendimde görüyordum. işte cumartesi ve pazarı öyle atlattım panpalar. çarşamba günü 8 haziran 2011!

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<