okulu bıraksam yarrağı yermiyim

günlerden birgün...
çok yoksul oldukları için hergün evinden km.lerce uzaklıktaki bir fabrikanın önüne simit satmaya başlayan 7-8 yaşlarında bir çocuk görülür. bu çocuğun kafası ticarete o kadar basarmışki,bir süre sonra fabrika yemekhanesi ve kantini çocuk yüzünden iş yapamamaya başlamış ve durumu müdüre bildirmişler. fabrika müdürü ertesi sabah çocuğun yanına gitmiş ve konuşmaya başlamış; senin yüzünden maaş verdiğim elemanlarım iş yapamamaya başladı nasıl halledicez bu işi ufaklık demiş. çocukta ben onları burdan yemelerine zorlamıyom işimi iyi yaptığım için burdan yiyiyorlar herkesin fikri başka demiş ve cevabı beğenen müdür bu çocuğu fabrikada temizlik işlerine almış maaşlı olarak...

fabrikada günden güne daha iyi bir yere gelen çocuk ilk önce veznedar, daha sonra şef, sonrapersonel müdürü, sonra genel müdür yardımcısı ve en sonunda yılların sonunda dürüstlüğü ve aklıyla fabrika patronu olmuş. fabrikada işlerini tavan yaptırmaya ve yeni fabrikalardan hisseler almaya başlamış ve bir bakmış ki simitçi çocuk fabrikatör, patron,beyfendi olmuş ama bu yetmemiş hırs yapmış türkiyenin en iyisi olcam diye. zenginliğini har vurup harvan savurmamış ucu bucağı olmayan servetinin sadece %1nin çeyreğiyle kendi adına 170 milyon dolara üniversite yaptırmış camiler açtırmış okullar yaptırmış.. ve bugüne bugün şu günümüzde bile arkasında bıraktığı servetin haddi hesabı ölçülemez. o çocuğun adı ne biliyo musun karşim sakıp sabancı!

vehbi koça sormuşlar servetiniz konusunda hanginiz daha iyisiniz diye?
vebi baba demiş; yaptıgımız ticareti araba olarak düşünelim, benim serçem varsa sakıp'ın mercedesi vardır demiş.. düşün gerisini..

not: o kadar yazdım okumazsan giberim seni

sen sen ol dağda bir çalı olsan dahi en iyisi ol..