bana bi çare bulun beyler kız sorunsalı

6da çıktım yola. kızda kalktı ama malum kızlar amk hazırlanması uzun sürdü. bende erken topkapıda oldum mal gibi amk. o zaman o da dedi sen dedi bizim tramvaylara bin bana doğru gel...

oda bana doğru geliyodu. iki zıt yönlü tramvayda birbirimzie doğru geliyoduk...
sonra ... durağında indim ben onun tramvayına geçmek için... durağı dıbına koyum seninde çok severim lan!
indim durakta...
en arka vagonun kapısı açıldı...
bu arada yol boyu telefonda konuşmaya devam ettik... durağıunda ben inince kapattık.

girdim son vagona...
amk size yemin ederim resimlerde kamerada falan gördüğümden çok daha muazzam bi güzellik...

ayaktaydı...
geçtim bende yanına...
ama hiçbişey yapamadık.
sadece baktık birbirimize.

bi süre sonra o konuşmaya başladı. beni rahatlatmak için sanırım. amk bu arada sonradan öğrendim o anda elinde biber gazı varmış. amk bana kullanabilirmiş belki:)

ne el sıkıştık ne öpüştük beyler. yapamadık ilk anda amk nedense. enteresandı ve çok güzeldi.

sonra hastanedeye gittik ama iyice açılmıştık artık. aşk değilde daşak muhabbetimiz başlamıştı gene. ben normalde çok rahat adamım o havama geri dönmüştüm. baya bi rahatlamıştım.

bu arada bir detay vereyim...
burada bugun size içimi dökmemin sebebi onun şuan o adamla taksimde olmasıdır!!!
ağlıycam amk. neyse devam.

sonra hastanede işimiz bittikden sonra alışveriş merkezine geçtik. orda bi öğlen yemeği yedik. ama herşey mükemmel gidiyodu. hiç bi sorun yok ve birbirimizle çok eğlenioduk.
yemekden sonra cafe tarrzında bi yere oturduk karşılıklı.

amk unuttum beyler durun ondan önce hastanede kan tahlili için sıra bekliyoduk
adamdan mesaj geldi.
-bitanem?

bu mesajı gösterdi bana. ben o an dondum kaldım. sadece gözlerine baktım sadece. ondan sonra yasladım başımı cama öyle kalakaldım.
sonra benim omzuma vurdugunu hatırlıyorum. o an işte o an ona o kadar çok sarılmak istedim ki hiç bırakmadan hiçbişey düşünmeden sadece sarılmak... ama yapamadım işte.

hiçbişey yapamadık o an öyle kaldık sonra sıra ona geldi kan için o mevzuda kapandı öyle. ama köpek gibi acı çekiodum. o yavşak adamda daha ilk baştan tatlımlı cicimli yazmaya başlamış dıbına kodum.

sonra dediğim gibi yemekten sonra bi yere oturduk karşılıklı.
işte o an böyle bi an geldi sadece birbirimizin gözlerine baktık hiç kıpırdatmadan...
ama o kadar güzel bakıo ki anlatamam.o kadar anlamlı bakıo ki.
-napıcaz biz dedim? gözlerimi ayırmadan.
-kafasını salladı böyle iki yana... çaresizliği anlatır gibi.

sonra dedi ki:
-küçüksün be çocuk...

ondan sonra ben dedimki
-peki napmalıyım ben. gitmeliyim?