adını ne koysam

**ev ahalisi ile
yemek bulaşık muhabbetleri
zaman geçsin diye oynanan bataklar
birbirlerinin ev haline isyan farklı kişiliklerle aynı evde gül gibi olmasada
geçinip gidiyorduk
derslerin özenle dinlenilmesi
notların gibe gibe alınması
okulun bi zahmet aksatılmaması gerekiyordu
akşam eve gelince tek taktan durum zamanın geçmiyor oluşuydu
ne soğuktan dışarı çıkabilecek züt oluyordu
ne de bir yere gitsen harcayacak para
ev mahkumlarımızla o kanal kalsın bu kanal kalsın kavgaları sürerken
allah razı olsun erkek olmanın tek faydası futbolun ortak tutku olması sayesinde
konuşabiliyorduk
kızlar hakkında tek konuşabildiğimiz
*o benim
*ŞUNA asılmayın
*hangisi lan o??
*olm o kaşar lan
*benim memlekette var biladerden öte değildi
dersler ilk senenin gazı ile iyi gidiyor
ama hedef seçilen hiç bir hatundan ışık alınamıyordu
zamanın ilerleyişi kaçınılmaz panpalıkları beraberinde getirmeye başladı
nerde tipin olmayan bir kız varsa o seni bulur panpan olurdu
zaten aksi durumda ister istemez yavşar panpanı da kaybederdin
memleketten arayan arkadaşlara
herşeyin süper ötesi olduğu yalanını dil döndüğünce aktarırken
bi kaç tane hatun yaptım süslemesine memleketliler
vaaay yakışır kardeşime diye gazlıyordu
arasıra amca eş dost ikramiye niteliğinde sürpriz paralar yatırıyor
bende bu paraları midem ile tekel arasında bir aracı olarak kullanıyordum