4 yıl

izmir'de 4 gun üstüne planlar yapmıştım. biliyordum dönmeyecekti eve. fabrikaya gittim. işler tıkırında gidiyordu. istanbul teslimatlarına ağarlık verilmişti. izmir'de işler durgun muydu? hemen ofise çıktım abimin yanına

- naber abi?
- iyi sen?
- iyi aşağda takvime baktım da izmir teslimatı yok denecek kadar az hayırdır?
- bu ara durgun oğlum işler.
- hımmm. bi kaç ihale?
- babam müdahale ediyor sıkıldım iyice.
- 4 gun buralardayım koşturalım birşeyler.
- tamam uyarda hayırdır dıbına koyim?
- hayır şer bilmiyorum artık aga.
- ben giderim istanbul'a
- ne?
- ayrılırsanız, ben giderim istanbul ofise.
- o gün gelsin düşünürüz.

babam girdi o arada ofise, babam "b" abim "s" ben "be"

b- ne kaynatıyonuz lan?
be- hiç ne var ne yok falan gibi işte.
s- he öyle.
b- ya bırakın bu ayakları ne planlıyorsunuz?
be- baba izmirdeki iş düşüşünü gözledim, abime de dedim ki bi kaç ihale mi yapsak hatırlatsak piyasaya kendimizi?
b- oğlum istanbul'daki teslimatlar yetişmezse ne tak yicen?
be- e bitmiş sayılır.
s- aynen bende dedeim ama.
b- oğlum bu adamlar istanbul işin yetiştirmek için bi ton uğraşıyolar, 50 tane işi aynı anda sokmayın fabrikaya. sonra biz zararlı çıkarız. şu istanbul işleri bitsin el atarız burdakilere de rahat olun.
s- iyi sen öyle diyosan öyledir.
be- vardır bildiğin.

birazcık kafamı dağatmıştı fabrikadaki geyik. çıktım telefon çaldı. baktım neslihan.

- efendim hayatım
- ben yarında gelemicem.
- noldu?
- istemiyolar işte izin vermiyorlar.
- ah işte soktun bizi bu çukura bravo
- ne alakası var?
- yok mu sence?
- ya ailem onlar benim.
- 2de 1 şunu söyleyip duruyorsun yetti be. ben neyinim o zaman, istediklerimi düşündüklerimi söyleyemeyeceksem ben niye hayatındayım.
- bana ilk defa bunu diyorsun.
- evet çünkü aynı şeyleri duymaktan bıktım usandım. senin için ailemle papaz olup istanbula taşındım. sırf daha fazla zamanımız olsun diye.
- vur vur yüzüme vur.
- vurmak istesem çok başka şeyler vururdum açtırma ağzımı.
- perşembe günü evde olcam umarım evde olursun.

deyip yüzüme kapadı.