ulubeyle isyanlar

başını yastığa koyduğun an anlarsın aslında bu işin sonunun nereye gidiceğini.. içine sığmaz.. kendini kandırmaktan başka
bişey değildir. sonunda kalkarsın o sıcak yatağından aslında en başında yapman gereken şeyi yaparsın.. kağıdı kalemi
alırsın eline soyut düşüncelerine bi nefes verirsin hayata katarsın.. işte şimdi tamda o andayım. başımı yastığa koydum ve
anladım daha fazla düşünmektense her zamanki gibi kağıt kalem elimde düşüncelerime can veriyorum.. keşke.. evet hayat
keşkelerle doludur engel olmak zordur ama hep bi ikinci seçenek olmuştur ve atlanmıştır hep o yol ayrımındaki yanlış
yol seçilmiştir.. geri dönüş yoktur o kavşağa fakat fakat yine gelinmiştir o kavşağa bi şekilde. hayat o yola tekrar tekrar
sürüklemiştir seni hemde geri dönmediğin halde sürekli ilerleyerek.. bu olsa gerek kader denilen şey.. nereye çıkıcağı belli
ancak hep iki yol var seçim senin.. hayatta bi kez daha keşke dememek için yeni bi fırsat belkide kimbilir.. iyi geceler
hayaller..