bu başlıkta içimizi döküp dertleşiyoruz

üniversitede ilk hafta tanıştıgım kızla ertesi hafta beni söyledigini söyleyince çıkmaya başladık. ama ben okadar çok seviyodum ki gözüm ondan başka hiçbirşey görmezdi. onu gördüğüm zaman bugulanırdı hertaraf sadece onun yüzü hariç. şehire beraber alıştık. amk şehrinin heryerine anı bıraktık. 2 hafta sonra memleketten onun eski sevgilisi geldi. zamanında çok sevmişti söylemişti bana. kızla beraberdim. gelsin mi dedi gelsin dedim. 2 dk konuştu gitti. sonra hiç konusu açılmadı. aradan zaman geçti biz tartıştık. 1-2 gün konusmayalım dedi ertesi gün nasılsın diye aradım. biraz konustuktan sonra o çocugun mesaj attıgınıi onu hala sevdigini ve aslında aldatmadıgını açıklamış ve kız da inanmış. bunları bana anlattı. senden soğudum deyince sonra bana başımdan aşağı kaynar sular döküldü. o gece uyuyamadım. ertesi gün buluştuk ve ayrıldı benden. ben orada öldüm beyler. içimi boşluk kapladı dolduramadım. saatlerce annemle babamla telefonda konustum. çok yalnız kaldım, üniversite hayatım tak oldu. okul - ev arası mekik dokudum. zaten ilk ay zombi gibi gezdim ortalıkta. nadiren güldüğüm anlarda bile aklıma gelirdi yüzüm düşerdi. ama sonra noldu? birden mesajlar atmaya başladı. en son buluşalım mı dedi. bende gittim. havadan sudan konustuk o konulara girmedik. o çocukla beraberdi hala. ayrılalı 1 ay geçmemişti. bunalıma girdiği için benimle buluşmak istemiş. kullanıldıgımı anladım o an. sonra tekrar buluşmak için bahaneler üretti ben güldüm bişey demedim. ama seviyordum hala. sonra diğer çocuk aradı ve 5 dk filan konustular gözümün önünde. işte o an bitirdim onu gözümde. ne biçim insan bu dedim. hiç mi değerim yok lan dedim kendi kendime. ondan beridir ne gördüm nede konustum. gidene dur demiyeceksin, üzülmek istemiiyorsan da arkana bakmayacaksın arkadaş. söyleyin şimdi ben ne yapayım panpalar benim gibi bir insana yapılırmı bu?