bu başlıkta içimizi döküp dertleşiyoruz

panpalar durumum şu:

1.5 sene önce bir kızla tanıştım. yakın da arkadaşlığımız oldu 1 ay kadar. zamanla ben bundan hoşlanmaya başladım. ama nedense o da benden uzaklaşmaya başladı aynı şekilde. kaybetme korkuma engel olamadım ve çıkma teklif ettim. reddedildim ama bunun sebebi kızın kimseyle çıkmak istememesiydi, çıksa benle çıkarmış (not: kız hâlâ tek 1 kişiyle bile çıkmadı gerçekten).

ama sonra giblememezlik sürünce kavga ettik ve gibtir çektim. uzun bi süre de görüşmedik. kızın feysi falan da yoktu, aylarca süren bekleyiş sonrası cesaretimi toplayıp konuşabildim.

bugün hâlâ ara sıra görüşüyoruz fakat selamlaşmadan ötesi de yok ne kadar görüşme denirse. zaman içinde bu durum da aşka dönüştü. kızın ne şekilde olursa olsun hayatımda olmasını istiyorum, ama bir türlü cesaretimi de toplayabilmiş değilim. tamamen kaybedersem zütümü toparlayabileceğim konusunda kendime güvenmiyorum.