korkudan altına sıçmak isteyen gelsin beyler

erkanın bu fikri ne kadar mantıksız gelse de kabul etmekten başka çare yok gibi görünüyordu. evlere dağılıp küçük bi çanta hazırlamaya başlamıştık bile. o sıra cemre ile mesajlaşmamız devam ediyor , bana benim bir suçum olmadığını tüm suçun erkanda olduğunu anlatıyordu. cemreyi gibleyecek halim yoktu. telefonu bi kenara attım evden çıkana kadar da bakmadım. erkanla buluştuk. otogara doğru yola koyulduk. erkan bilet bakmaya gitti, giderken bana dönüp nerde yaşayalım lan diye sordu. soruya bak dıbına koyim kafana göre takıl dedim. zaten hayatımız gibilmiş başka yerde gibilse nolurdu. o an elime telefonu aldım. telefonumda bir yeni mesaj daha vardı.

amk cemresi yine ne zırvalıyor diye düşünürken mesajı açtım. mesaj cemilin numarasındandı. şok geçirmiştim amk rengim atmıştı resmen. mesajı açtığımda hayatımın en mutlu mesajını okuyacağımdan haberim yoktu. cemil yaşıyordu üstelik bi tak da hatırladığı yoktu. sabah neden uyandırmadığımızı soruyordu. üstelik dün gece eve kadar bıraktığımız için de teşekkür etmişti.