içimi doküyorum dinleyen anlayan buyursun

panpalar okuduğum bölüme bakınn yaptığım işlere bakın ... çok düşündüm dıbına koyayim "değer mi ?" değer ya diodum... değer... o benim lisede sınıfta arkasını dönüp bana bakıp gülümseyen saçlarını savurarak geri dönen sevgilim.. değer... kimse onu üzemez üzmesinde diyodum... zaten ayrılırken son sözüm yine "sen mutlu ol" dedim... kıza;
- niye böyle bir huurluğu yaptın dedim... o çocuğa nefes aldırmassın döversin hatta daha kötüsünü yaparsın ondan korktum dedi..
-peki sen niye bana anlatmadın dedim..
-korktum dedi...
korkmuş panpalar ben adam gibiyorum afrika kabilelerinden geldim insan yiyorum korkmuş...
-peki şimdi öğrendim korkmuyor musun dedim..
- ne yapabileceğini kestirebilsem bukadar korku olmaz içimde dedi..
- mutlu ol dedim.. sana ona tek yapacağım şey mutlu olmanız dedim... ama tek birşey söyleyeyim bulunduğumuz ilçede tatillerde görüşmeyin çünkü sizi gördüğümde nasıl bir tepki vereceğimi ben bile bilmiyorum.. o it karşıma bugüne kadar çıkmadı şerefi yokmuş beni görürse yolunu değiştirsin çünkü o anı da kesitiremiyorum dedim...