4 yıl

herkes donmuş bana bakıyordu neslihan kızardı, arkamı döndüm uyuycam ben dedim kolu attım elimden. bi anda bağarmaya başladı;

- bu kadar mı takmıyorsun beni?
kolundan tutup içeri zütürdüm.
- sen nasıl bağrırsın bana ailemin önünde!
- sen niye bağrıyorsun. gidişimi bile giblemyorsun.
- sen beni gibliyorsun deme sanki?
- ne alaka?
- vebalıymışım gibi yanıma bile yaklaşmadın
- saçmalıyorsun seko!
- hep ben saçmalıyorum zaten.

adeta ateş çıkıyordu kulaklarımdan. arabanın anahtarına yapıştım üzerimde pijama, kapının çarpmasını duyan abim balkona fırlamış

- seko!
- ne var be?
- ne ebenin dıbına gidiyon?
- gidiyom işte.
- o arabaya binersen giberim çocuk seni
- hadi eyvallah
- bekle dıbına koyim bekle geliyom.

abimin aşağa gelmesi 10 saniye sürmemişti. ayakkabılarını bile arabada bağlamıştı. sormadı da nereye diye hadi dedi.

ana caddeye ordan kuşadası yoluna çıktım. yanlaya yanlaya sinir ata ata gidiyordum.