beyler hayat çok piç

yengemler ankaraya gelmişler dışarı cıkacaklarmış küçük kuzenimide bana bıraktılar akşama kadar bak diye tamam yenge dedim sabah bi kahvaltı hazırladım amk kuzen tutturdu illaha ben nutella yiycem diye amk ankarada da hava buz gibi üşendim ne yaptıysamda vaz geçiremedim malı eringeçlikten çagırdım kapıcıyı sipariş verdim nutella bide ekgibler filan bi nuttella için gitmesin adam dedim bi türlü gelmek bilmedi amk sonra baktım camdan nerde kaldı diye baktım

kapıcı kuzenimle aynı yaştaki kızını almış sürüklüye sürüklüye yürüyo elindede benim şımarık kuzenin istediği nutella var amk utandım neyse geldi amk hayırdır adem abi kızı niye dışarı cıkardın bu sogukta dedim annesi temizlege gitti bırakamadım evde dedi yüzüne bakamadım amk annesi gelene kadar bizde kalsın benim kuzenle oynarlar hem filan dedim ayıp olmasın dedi ben iki kat utandım ben o kızı bu sogukta o kadar yol yürütmüşüm adam hala ayıp olmasın diyo

yok abim ne ayıbı filan dedim neyse geldi cocuk iki elini bacağının arasına almış üşümüş bes belli oturttum benim kuzenin yanına baktım benim kuzen hala şımarıklık filan yapıyo yok neymiş bu nutella donmuş sürülmüyo vs. çocukta sessiz sessiz ısınmaya çalışıyo gelde geçirme benim kuzene

ama bu kimsenin suçu degil ne benim kuzenin suçu nede zengin ailesinin suçu beyler herkes şanslı dogmuyo hayatın suçu

bin hayat bide sonra geliyolar bana adalet diyolar