kız arkadasımın olmaması

istanbula indiğimde öğlen sıcagıydı. bi taksiye atlayıp anadolu yakasına geçtim. abimin iş yerine gittim. tabi adam şokta. saç sakal karışmış değişik bi fiyaka adam olmusum. bindik arabaya bastık gittik memlekete. yolda bi yerde köfte ekmek- ayran yaptık tabi. öle özlemisimki amk. eve geldik. herkes arıyo tabi amk nerden duyyolarsa hosgeldin besgittin diye. odama girdim. babam geldi peşimden. iyi misin dedi. iyiyim dedim. türkiyeye alısmak zor olmadı tabi. haziran başı gibi akçaydaki yazlıga gittim. kafa dinlemek için. dinledimde. 2 ay boyunca domates peynir ekmek bira. ve o'nun resmi. her gün. öğlen kalkıp yüzerdim. sonra marketten 1 ekmek 6 biramı alırdım. aksam cıkıp 4 tane daha alırdım. tv yada net kullanmadım bi kere bile. iş atan karılara yan bile bakmadım. kaz dağlarının arasında güzel bi piknik alanı vardı. ara sıra bizim sitenin bahçivanıyla oraya gider demlenirdik. dertleşirdik. bağıra bağıra ağlardım o doğal güzellikte. adamda beni teselli etmeye çalısırdım. üstümü basımı parcalardım, kaç telefon kırdıgımın haddi hesabı yok. 2 ay bitiminde saçlarımı 3e vurdum. gidiceğim gün. o 2 ayın bana kattıgını yaşadıgım 20 sene katamamıştı..