kız arkadasımın olmaması

gözlerimi açtıgımda bi hastanenin acilindeydim sanırsam. koşuşturmalar, cıglıklar.. hastanenin rahatsız edici kokusu ve o beyaz ışıklardan nefret ettiğim kadar hiç bişeyden nefret etmedim. hafifçe dogrulmaya çalıstım. aniden sağ elimin hayvan gibi sarıldıgını gördüm. içimde garip bi endişe oluştu. parmaklarımı yokladım. yoksa dedim yoksa.. uyandıgımı görenler başıma geldiler. annem babam arkadaşlarım. şoka girmiştim. annem ' bişeyin yok oğlum sakin ol' diye başımı okşuyodu. gözlerim doldu bi an. serumları cıkarmaya çalıstım ayağa kalkmaya çalıstım. herkes beni tutmaya çalısırken aklımda yine tek bişey vardı. aradan sıyrıldım hızlı hızlı cıkmaya çalıstım dısarı. ne yaptıgımın pek bilincinde değildim. o arada tökezledim. hasta odasındaki lavaboya doğru uçtum.. kafamda musluga çarpmıştı. yere düştüğümde nefes alamıyodum. burnuma kan kokuları geldi. nefes almaya çalıstım olmadı. herkes başımda salya sümük oldugunu hatırlıyorum. etraf buğulandı. buraya kadarmış dedim. en son beni yataga karga tulumba cıkardıklarını ve herkesin koşuşturdugunu hatırlıyorum. nabzı tansiyonu düşük doktor!! o an o'nun gül yüzü aklıma geldi. etraf karardıgında salavat getirdiğimi hatırlıyorum..