sizin hiç kız kardeşinizi siktiler mi

kurduğum plana göre, saat 1 gibi mesaj atıcam, en geç 3'te 2. katta olmalarını isticem. 2 saat vakti vardı, onları ikna edip çocuğu tenhaya çekebilmesi için.

bi yandanda sürekli çocukla karşılaşınca duyacağım öfkenin tatbikatını yapıyordum. sakin olmalıydım. bu çocuk benim dünyalar güzeli kardeşimin ırzına geçmiş fakat ben intikamımı öyle bi almalıydım ki, keşke gibim olmasaydı diye dua etmeliydi. bunları yapabilmem için sakin olmam da şarttı.

ayna karşısında sürekli tekrar yaptım. saat 10 dan 12 ye kadar ayrılmadım neredeyse. gözlerimin içine bakıyordum, mimiklerimi kontrol etmeye o anı yaşıyormuşcasına hislerimi zaptetmeye çalışıyordum..

düşünsenize bi. sizin hayatınızda el kaldırmayı bırak, bağırmaya kıyamadığınız güzeller güzeli kardeşinizi huur çocuğunun teki kıstırıp faydalanmış ondan. kardeşiniz soluk soluğa eve geliyor ve ağlaya ağlaya anlatıyor bunları. sonra intikam yemini edip çocuğun karşısında taviz vermeden, açık göstermeden dimdik durmaya çalışıyorsunuz. bi hayal edin beyler.. züt ister züt!!

o zütü toparlayabilmemde haliyle kolay olamazdı zaten. ayna karşısında hayal kurup sinir kontrolü bi yandan, efkar bastıkça art arda yakılan sigaralarla odayı duman altı etmek bi yandan, daha 2 gün önce ırzına geçen çocuğun kollarına kardeşini göz göre göre yollamak bi yandan..

bu düşünceler beynimi gibiyordu resmen. evden 1 de çıkıcaktım fakat öncesinde duşa girmem gerekti. biraz sakinleşmem lazımdı, vücudumun gevşemesi falan..

duşun ardından üstümü başımı giyinip çıktım evden. takım elbise çekmiştim eskilerden ama şıktır hani. hepsinin bi nedeni vardı. ince ince dokuyordum tüm kumaşı.. en ufak açık bulundurmadan, bu işten alnımın akıyla çıktığımda kardeşiminde, kendiminde yüzünü kara çıkarmadan..

dimdik ve sapasağlam..

duracaktık bu kara lekeyi üzerimizden attığımız zaman..