toplanın beyler hikayeye başlıyorum

uzun sürmeden ayrıldık tabi. ben bu kız için hayatımı gibmişken, sahip oldugum cogu seyi kaybetmişken, hayatımı ona göre endeksleyip türkiyeye kesin dönüş yapmısken bu ayrılık bana dokundu acıkcası. o zamanlar yaşadıgım ailevi problemler, maddi meseleler ise cabası. bi kız için amerikada okulu yarıda kesip gelmem babamıda oldukca sarsmıstı. yaptıgı masraflar ve hayal kırıklıgı adeta yaşlandırdı, çökertti adamı. bende vicdan azabından yerimde duramıyodum tabi ne halt ediceğimi düşünüyodum gece gündüz. geleceğime mi yanıyım, ailemi içine süreklediğim rezil durumu mu yoksa kızla göz acıp kapayıncaya kadar kısa bi sürede ayrılmamıza mı? bi sabah gözlerimi açtım. gözlerimi ovuştururken güneş ışığı vuran elim dikkatimi çekti. manyakça gelebilir. elime dalıp gittigimi farkettim(yine o'na muhtaçtım). yataktan kalktıgımda o günün güzel bir gün olabileceğini düşünüyodum. odamdan cıktım. annem sese geldi. günaydın dedim. bi işedim elimi yüzümü yıkadım. aynaya baktıgımda dünkü benden eser yok gibiydi. köklü bi değişiklik yapmam gerektiğini anladım. saçımı 3e vurdum. bi duş aldım o arada babam eve geldi. girdiği gibi sarıldı bana. yaptıgım her şeye inat beni sevdiklerini gördüğümde şaşırmıştım tabi. o zaman salaklık çağlarım onların bana düşman olduklarını düşündüğüm aptallıklarla geçen garip dönemler yani...