her şeye gücü yeten tanrı

tanrı’ya ilişkin varsayımlara kuşku düşürmek üzere teologların ve filozofların ortaya attığı kadim bir sorudur bu. taş paradoksu olarak bilinir. tanrı’nın mantıksal bakımdan her şeye gücü yeten bir varlık olamayacağını ve bu yüzden muhtemelen var olmadığını ima etmeye yöneliktir. savın esası, tanrı’nın kaldıramayacağı bir taşı ya yaratabileceği ya da yaratamayacağı üzerine kurulurdur. böyle bir taşı yarattıktan sonra yerinden oynatamazsa, her şeye gücü yeten bir varlık değildir. böyle bir taşı yaratamaması da her şeye gücünün yetmediği anldıbına gelir ; çünkü yapamacağı bir şey var demektir.i̇şin hatret verici yani, teologların ve filozofların yüzlerce yıldan beri bu soruyu tartışarak, her her şeye gücü yeten bir varlığın bile yerinden oynatamayacağı bir taşın nasıl bir şey olabileceğini, yani ağırlığı, kımıldamısını önleyen güç gibi hususları bulmaya çalışmış olmalarıdır.

oysa işin doğrusu sorunun gerçek anlamda bir paradoks olmamasıdır; çünkü basbayağı birarada varolamayacak terimlerin kullanıldığı bir soru söz konusudur burada. her şeye gücü yeten bir varlıkça yerinden oynatılamayacak bir taş düpedüz olamaz. böyle bir şey kar biçimli bir daireye, evli bir bekara, güneşli bir geceye ya da nemli bir çöle denktir. soru anlamsızdır.her şeye gücü yeten bir tanrı kaldıramayacağı bir taşı yaratamaz; ama bu her şeye gücü yeten bir varlık olmadığı anldıbına gelmez. ortada sadece yanlış mantık vardır.

elbette birçok teolog tanrı’nın zaten mantığın ötesinde olduğunu söylecektir.bu yüzden ,”tanrı kaldıramayacağı bir taşı yaratabilir mi?” sorusuna verilecek cevap,”evet, yaratabilir ve kaldırabilir”olmalıdır