ruhani varlıklar paranormal hikayem

part 42

ahmet abinin bu kadar yumşak bir insan oldugunu yeni fark ediyordum resmen o koros için ölürdü canını verirdi... bakın beyler o adam o köpek ölmesin diye dünyayı yakacak bir hali vardı.. belli ki bir mazileri olduğu kesindi hemde ne mazi düşünüyordum çok ava çıkmış olacaklardı ne kuşlar vurmuşlardı kim bilir ve kesin koros ahmet abiden başkasının sözünü emrini dinlemiyordu ki ahmet abi bu kadar çok seviyordu bu iti..

40 dk geçti cevat telefonla bir adamla görüşüyor ufak ufak bilgi ve bu yaranın ne olduğunu kavramaya çalışıyordu..(tabi bunlar benim yorumum belki hafta sonu oyunucakları maçı sormuştu) neyse.. ilk defe gizemden tiksinmiştim işte tamda o anda.. telefonu almak için he ulan bu arada evdekiler hala benden bir haberdi !!Bir11 kesin ananemlere gittiğimi sandılar ve aramadılar ama bu sorumsuzluk nedir amk evlatlarıyım lan ben onların !!bir!! neyse.. ararlardı kesin akşama .. heh ne diyorduk gizem hayallerimin kızı ama yaptığı bu hareket.. evet eve telefonu almaya gittiğimde elinde telefon gülüyor çok sevinçliydi.. öyle bir bakış attım ki ahmet abi dışarda öyle kedere boğulmuşken ne sırıtıyorsun dıbına kodugumun koca zütü der gibi.. başka bir anlam çıkarılmazdı bu bakışımdan.. somurtup odasına gitti bense bozmadan odamdan telefonu alıp hemen ahmet abinin yanına..