mustafa kemal atatürk

‘bir zamanlar ben de mason olmuştum. bir gün bir arkadaşım beni alıp beyoğlu’ndaki mason cemiyetine zütürdü. daha ne olduğunu bile anlayamadan kendimi cemiyetin içinde buldum. mermer merdivenlerden büyük bir salona indik. orada yüzlerini göremediğim bir takım kişiler vardı. bizi buyur edip oturttular, kahveler sundular, hal hatır sordular. orada fazla kalmadık, tekrar merdivenlerle daha da aşağı indik. bir öncekinden daha geniş salonda bulduk kendimizi. salonda büyük bir kalabalık toplanmış, kılıçlı bir tören yapılıyordu. bu işleri daha önceden bildiğini anladığım arkadaşım beni kolumdan tutmuş, durmadan ne yapmam gerektiğini anlatıyordu. kılıçların arasından geçip kutsal bir kitaba el bastık. bütün bunlar olup bittikten sonra dışarı çıktık. içeride çok sıkılmıştım. bu olaydan sonra bir daha ne o binaya gittim, ne de oradakilerle karşılaştım. şimdi gitsem, arasam o binayı belki de bulamam. işte benim masonluğum bundan ibaret…’