1. 151.
    +2 -2
    bilincim yerindeydi fakat kıpırdayacak hal kalmamıştı bende. yaşayan bilir o anı. bi ben bilirim belkide..
    su getir dedim kısık sesle. koşarak gitti getirdi bi bardak su, kafamı kaldırıp eliyle içirdi. abim nolur topla kendini nolur abim diyordu sürekli. sen güçlüsün sen benim gibi değilsin benim abimsin sen benim..

    ağlıyordum beyler hemde hıçkıra hıçkıra.. hayatımda hiç bu kadar kötü hissetmedim kendimi.

    kardeşim sarıldı bana. kocaman sardı beni. o da başladı ağlamaya.. abim ben istemezdim böyle olsun. ben istemezdim adımıza leke sürülsün abim benim..

    artık kelimeler kifayetsiz kalmış yalnızca boşluktan ibaretti o an için gelecek. hiçbirşey düşünemiyordum. his kalmamıştı bedenimde. birisi gelse ağzımı burnumu kırsa tekme tokat dövse ellerine sağlık kardeşim diyecek hale gelmiştim o an..

    kardeşim ağlıyordu ve benim birşeyler yapmam gerekiyor. benim birşey yapmam lazım..

    yarım saat o vaziyette durduk, kendimi zor toparladım ve kardeşimin bedenini dik vaziyete getirip bana bakmasını istedim.
    ···
   tümünü göster