bu başlıkta çocukken atlattığımız badireler

benim küçüklükten tanıdığım bir arkadaşım var, aile dostumuzudur kendisi. neyse bir keresinde ben bunlarda kalmıştım. annesi pazara gitti, babası zaten işte. evde ikimiz varız. o ilkokul birinci sınıfa gidiyordu ben okula gitmiyordum çünkü benden bir yaş büyüktü.
.
neyse benim bu arkadaş balkona çıktı kızlara laf attı. bu kızlar da sınıf arkadaşı aynı zamanda. neyse kızlarla laf atışmasına girdik, eve gelin oynayalım falan dedi arkadaş. geldi kızlar. oturuyoz evvcilik oynucaz. ben birini karı seçmiştim. tam evciliğe başladık işte karı koca öpüşür deyip öpüyodum kapı bi açıldı. dıbını gibeyim. annesi girdi eve. bi kızdı önce, gidin annenize söylerim falan dedi kızlara. sonra biz baş başa kaldık. kızacak diye korkuordum. birden gülmeye başladı sonra aldı ahizeyi eline annemi aradı anlatıyo olayı gülerek. nasıl utanmıştım var ya. babm bile dalga geçiyo gülüyodu dıbına koyim.
.
herkese anlattılar dıbına koyim. olayı duymayan kalmamıştı tüm kadınlar beni görünce erkek naber falan diyodu var ya . o yaşta ne utanmıştım. neyse bi gün utancımdan evdekilere kızıp evden kaçtım. bizim evin kapısı da caddeye bakıyo. kapıdan sıyrıldığım gibi yola bi atladım dıbına koyim bi motor bana çarpmamak için kaldırıma çarpıp havaladın takla falan açtı. kaza sesinden sonra bi baktım bizimkiler pencereye çıkmış bana bağırıyolar. babam eşşoleşek ne işin var orada diyor. ben ağlıyorum. bi indiler aşağıya dıbına koyim nasıl tırsıyorum.

adamı hastaneye kaldırmışlardı. yanlış hatırlamıyosam iki bacağı kırılmıştı. karakola falan gitmiştik baya olaylar olmuştu.
.
.
bu da böyle bir anımdı beyler

--spoiler--

yalanım arsa en ağır huur çocuğuyum

--spoiler--