1. 1.
    0
    panpalar, bugün moralimi çok bozan bir haberle karşılaştım. bildiğiniz gibi dün sözlükte sevgilime almamı beklediği hediyeyi alma fedakarlığında bulunmamın ne kadar doğru olacağını konuşmuştuk. bugün ise kendisini eski sevgilisi aramış ve "sevgililer günü bizim için büyük bir fırsat.ben aşkını kaybedince hayatımdaki ışığı kaybettim.bu kadar karanlıkta ne sevgilim ne sevgililer günüm var. lütfen bu 14 şubatta beni ışığınla bir daha söndürmemek üzere aydınlat"demiş.

    sevgilim o sırada duygulandı mı bilmiyorum ama bana bunları anlatırken gözleri doldu. sinirden mi,özlemden mi,pişmanlıktan mı o hale geldi anlayamadım ama sakince "sen ne cevap verdin?"diye sordum. kız da bana "bir şey diyemedim. sadece birkaç kez lütfen lütfen diyebildim. çok zordu. sanırım eve gitsek iyi olacak."dedi.bu kadar kafası karışık hareket etmesi ya sevgilisini unutamadığı ya da onu bir şekilde hatırladığı anldıbına geliyor olmalı.

    durumu eve gitmeden abim gibi olan amcamın yanına uğrayıp anlattım. kendisi bana gerçekten çok yakındır."bak oğlum. kadın milletinin ne düşündüğünü bilemezsin.ne mutlu sana ki bu kız ne düşündüğünü belli etmiş. bence o seni bırakmadan sen onu bırak ki kalbin de gururun da kırılmasın. seni sevse o çocuğa laflarını yedirirdi."dedi. düşündüm ve amcamın haklı olduğunu anladım fakat ben bu kızı çok seviyorum ve kaybetmek istemiyorum. sizce onu nasıl yanımda tutabilirim?
    ···
   tümünü göster