4 yıl

neslihan'da bindi arabaya

- kusarsan karışmam
- merak etme evde konuşacaz bunu hele bi görelim bakalım.

çizgiye işareti verecek olan geldi. ibre 8000i geçti bu adamın çirkeflik yapacağı belliydi, hızlı çıkmam arayı açmam lazımdı. sağ eliyle hazırı aldı diğer araçtan, sol eliyel benden de aldıktan sonra kollarını havaya kaldırdı, indirmesiyle yüklenmem bir oldu. önde çıktım, yüklenerek arayı açtım, üçyoldan çevre yoluna çıkılacaktı yani trafik içindeyiz. ne kadar gece de olsa tehlikeli iş(kimseye tavsiye etmem) çevre yoluna çıktık hala öndeyim. bornovadan ters dönüş başlama noktasına dönülecek, hala arkada. yarışı kazandım. indim ali bağrıyor "biz sana boşuna efsane demiyoruz" diye... ortalama 10 saniye kadar sonra da o girdi bitiş çizgisine.

- laaaannn.
- ha canım?
- adil değildi araban güçlü
- sormadın ki hem bi turboyla kendi arabanı benimkinden güçlü sanmana da şaşırdım. gibimde de değil açıkçası dememle bi yumruk çaktı suratıma.
- al dıbına koyim. kazanmana izin verdim.
- ahahah derken arabaya eğilip baston kilidini aldım, ali gördü "seko" dedi. bıraktım ali seslenince mal döndü ali ye bi tane koydum çenesine yumruğu, arkasında 5 kişi beliriverdi. illa ki dayak yicez galiba. bi kaç mekan öte de abimin arkadası işletmeciydi. tam kavga esnası abimler geldi 3 araba

- noluyor lan burda?
- abi.
- napıyorsunuz dıbına koyim. neslihan bin benim arabaya.
- yarıştık falan.
- e şimdi ne bu kavga?
- yenilmeyi hazmedememiş.

hayvan kükredi.

- araban böyle neden baştan söylemedin huur çocuğu.

abim lan diye seslendi bu küfrü yedikten sonra kaçarı yoktu artık. abim seslenice ona döndü baston kilidini kaptığım gibi bacağına yapıştırdım kırıldı zaten. ortalık bi anda karıştı kimin kime vurdugu belli değil. ayırmaya çalışanlarda dayak yiyor. polis sireni duyuldu. herkes karakola. komiser babamın tanıdığı zaten biz sıkıntısız çıktık. ama içerde epey işleri vardı hayvanın. abim

- bi kahve içip öyle gidelim eve yüzünün haline bak dıbına koyim.
- geçer.
- nasıl oldu?
- ali vardı ya arayan, bilerek çağarmış haberim yoktu.
- erkeklik kalmasın altta dedin.
- aynen.

o arada neslihan çemkirmeye başlamıştı bile.

- ne işimiz var orda dedim ama hıh beni dinleyen kim? bi kere dinlesen bunlar gelmicek başımıza.
- neslihan sus.
- hep ben susayım bildiğini oku zaten.

abim girdi araya

- neslihan sus sırası değil.

neslihan sustu biraz kahvelerimizi içtik eve geçtik annem yüzümü görünce birşeyler olduğunu anlamış zaten abimin savunmasıyla kurtuldum.