tümü

aşkla yalnızlıkla ve özlemle geçen 21 yıl

  1. 151.
    0
    önce babamın koltuğunu çıkardık elden
    sonra sehpasını.
    sonra da eşyalarını.
    bir tek aklımızdaki anıları veremiyorduk birilerine.
    bir tek onlar ölene dek bizimle kalacaktı...

    yavaş yavaş alışıyordum...
    her şey böyle daha mı kolaydı yoksa?
    insanın babası olmasa bile hayatında fazla şey değişmiyor muydu?
    insanın annesi her şeye yetebilir miydi?
    yeterdi.
    hani bir söz vardı ya
    anne olmazsa başta, baba olur üvey baba...
    aynen doğru.
    anne ölse, baba birini bulur getirir cici anne diye.
    ama baba ölse, anne dört elle sarılır evlatlarına...
    annem de öyle yaptı.
    öyle bir sardı ki bizi, yaralarımızı öyle bir iyi etmeye çalıştı ki,
    gün geldi canımız acımaz oldu...
    ···
    #72982191 şikayet
   tümünü göster