1. 26.
    0
    ve bi an sorulcak soru kalmayınca sustum arada gözlerine bakıyodum ama bu sefer camdan deyil direk suratına her baktıgımda o yüzünden düşen tebessümü görünce karnımda bi kıpraşma oluyodu ve dayanamadım dahada muhabbet etmek için saçma saçma konusuyodum bölece dıbına kodumn bayrampaşasına metro sanki 2 dakikada vardı ve beraber metrodan çıktık çıkış'a dogru yürürken dayanamadım ve saçma bi espiri ile ya ben telefonumu evde unutmuşum senin numaranı ödünç alabilrmiyim diyerk bi tebessüm ettim ve kırmadı verdi o kadar mutlu olmuştumki eve böle uçarak gittgimi düşündüm belkide ben hazerfan çelebiyim
    ···
   tümünü göster