değerli sözlük yazarları bir bakar mısınız

öncelikle nesil-yaş farkı gözetmeksizin her huur çocuğunun fikrini dikkate alacağıma dair söz veriyorum. şimdi anlatmaya başlıyorum.

ben lise hazırlıktayken lise sonlardan bi karıya hastaydım panpalarım. fena peşinden koştuydum yapmadigim şey kalmadı. en sonunda biraz birlikte olduk bu başka şehre gitti. simdi aradan 7 sene geçti. facebook sayesinde ekleştik falan konusuyoruz ama bildiğiniz gibi değil sabah onla uyuyorum aksam onla kalkıyorum. evet doğru sabah uyuyup aksam uyanıyorum. yanına gitmem için yol parasını bile karşılayacagını soyledi. kontor almak, para gondermek aklınıza gelebilecek maddi ve manevi bütün yardımları yapmak istedi.

neden mi? çünkü ben hazırlıktayken bu kızı kalbinden vurmuşum beyler. ilk erkek arkadaşıymışım ve şu anki sevgilisinin bile sormadigi bir soruyu sormusum.

-- gözlerin ne renk? çünkü lens kullanıyordu, biliyordum ama renkli mi numaralı mı o konuda hiç konuşmamıştık. ve şu anki sevgilisi bir kere olsun gözlerinin asıl rengini sormamış bile.

sonuca geliyorum. ben istanbul'da okuyorum ankara'dayim işte semesterdayiz yarın bu kız ankara'ya geliyor ve muhtemelen buluşacağız. aradan onca yıl geçmesine rağmen ben bu kıza elimden geldiğince her şeyimi veririm. elimden gelmese bile gettiririm yaparım bir şeyler. ama erkek arkadasi oldugu için , ben de sevgdigimi belli etmemek için hep arkadas gibi davrandım,rol yaptım. ama artık dayanılmaz oluyor. fotograflarına baktıkça ağlıyorum. erkek arkadasina benden bahsetmiş, bu benim ilk erkek arkadasımdı, benim için çok onemli diye..

özet: uzun yazdım diye eksileyenler olabilir, dalga gecenler olabilir. canınız sağolsun. sadece bunları paylasacak ve fikirlerini alacak birilerine ihtiyacım oldugundan yazıyorum.

seviye yükseldiyse düşürüyorum am züt meme

edit: şu an otobüste nası da güneş açtı bir bilseniz amk ankara'ya