1. 26.
    0
    neyse bu telefon konuşmasından sonra nefes almaya her zaman yaptığım gibi bir başıma sahile indim.

    boğaza oturdum dalgaları dinliyorum.

    gökyüzünü izliyorum.

    belki de izlemiyorum, gözlerimdeki yaşların akmasına yerçekimine ancak bu şekilde direnebiliyorum.

    gece yarısı saat 1 civarı.

    bir genç kız üzerinde beyaz bir elbise yalın ayak dolaşıyor aylardan mayıs. elinde teniyle yarışır beyazlıkta bir ayakkabı. hızla yürüyordu, acaba o da hüzünlü müydü?

    nereye gidiyordu?
    bir yere mi yetişmek için bu kadar hızlıydı?
    onu bekleyen bir ailesi, sevenleri vardı belki de?
    ya da sevgili vardı?
    yahut en az benim kadar yalnızdı bu şehirde parlayan yıldızlara, uçuşan martılara inat...
    ···
   tümünü göster