1. 1.
    0
    2 aydır facebook'da konuştuğum bir kız vardı muhabbetimiz aşka dönüştü beyler ben gittikçe bağlandım hergün onu düşünür hayaller kurar oldum ve çıkmaya başladık. kızla aynı semtte oturuyoruz birbirimizi görmüştük daha önceden.ilk sevgili olarak buluşmamız dı buluşucağımız yere yarım saat önceden gittim beyler belki kız önceden gelir beni bekler diye ama buluşacağımız saatten 15 dakika sonra geldi öpüştük falan muahabbet sohbet kız elimden tuttu hayatımın en güzel anıydı sanki zaman durmuştu hayat bu dedim ya hayat buydu gerçekten ellerimi sımsıkı tutuyor okşuyordu sanki bir anne sevgisi gibiydi. 1 saat kadar beşiktaş'ta yürüdük ortaköye doğru. herşey güzel giderken birden benim gitmem lazım dedi. ne oldu dedim bir şey yok canım sıkıldı dedi. bende peki canım dedm. otobüse bindik neyse geldik fatihe vedalaşma anını ikimiz'de bekliyorduk nasıl olucak diye sarıldık birbirimize yanaktan 4 veya 5 kere öpüştük sarıldık sımsıkı öyle vedalaştık. neyse ben eve geldim seviniyorum bu gün ne güzel geçti diye birden mesaj geldi ayrılalım diye yemin ediyorum zenci gibse bu kadar canım acımazdı neden diye sorduğum da attığı mesaj aynen şöyle ''

    Isınamadım sana. Çok soğuksun, ben konuşmayınca konuşmuyosun, yüzüme bakamıyosun. Olmuyo

    ..
    ···
   tümünü göster