ikizimle nasıl düşman olduk ibretlik hikaye

kızın fotoğrafını sadece 5 saniye görmüştüm ama sanki senelerce o fotoğrafa bakmışım gibi tüm detayları aklımdaydı. uzun kestane rengi dalgalı saçları vardı, hafif kemerli burnu belki de tek başına çocuksu sayılabilecek dudaklarına farklı bir kadınsılık katıyordu. iri siyah gözlerinden hem zeka hem masumiyet akıyordu. askılı bulüzünün altında yuvarlak omuzları parlıyor, şortuyla bulüzü arasından seçilen ince beli insanda tarifsiz bir dokunma, hissetme arzusu uyandırıyordu. yuvarlak hatlı ama zarif bir bedene sahipti, boyu da bir kadın için hayli uzun sayılırdı.

peki ya o dudaklarının kenarındaki muzip gülümseme? telefonda "aah ne şaşkındır oo" derken yüzünde beliren gülümsemenin bir eşi değil miydi?

işte bu sorunu cevabını bulma hissiyle yanıp tutuşuyordum...