burası benim köşem amk

naber la köşe. 20 dakika vakit öldürmem gerekiyor. buraya içimdekileri yazayım dedim.
dün nazlı'yla konuştum. sevda'nın iki buçuk ay önce bana geldiğini anlatmamışım. anlattım. sonra nişanlandığını söyledim.
üzüldü benim için.
onunla konuşurken çok içimden hissettim be köşe. ne kadar içimin yandığını amk. çok acıyor içim. yine gözlerim doldu şimdi.
yine baktım profiline. mutlu gözüküyor. :( içi rahat ediyor mu acaba? çok merak etsem de aramayacağım.
la son zamanlardaki içimizdeki boşluk konusuna taktım. resmen boş ya. dolmuyor. dur benimle görüşüp de sonra bana "sen çok iyi birisin ama... " cümlesini söyleyen ve beni terk eden kızları sıralayayım:
sevda
nebahat
idil (bundan direk duymasam da başkasına söylemiş. zaten hareketleri de beni istemdiği yönde)
gonca
esma

bunlar dışında zaten hiçbir kız tanımadım. :|

mutsuzluğu geçtim artık umutsuz olmaya başlayacağım. yani düşünüyorum etrafımdaki evli kişileri.
evlenene kadar yemedikleri tak kalmıyor. neler neler. bunları bazıları büyük birmarifetmiş gibi anlatanlar var. şimdi evliler, çocuklar var.

ben kimsenin ırzına göz dikmedim. diksem bile hep içimden. açık konuşayım. gibmedim kimseyi. kızlara bir obje gibi bakmadım. hep veren taraf oldum. ama hep de kaybettim.
kaybettiğim kızlara bakıyorum. aralarından belki gonca bana uygundu. diğerleri hep yapıma ters kızlar. belki de allah benim için hayırlısını böyle görmüştür.
ama üzülüyorum allahım. yanlış yapıyorsam nerede yapıyorum merak ediyorum. hayatıma biri girsin istiyorum. sevilmek istiyorum. çok istiyorum ama. :'(