1. 176.
    0
    (beyler ertesi gün olduğunu belirtmediysem ertesi gün değildir. yani o olaydan sonraki herhangi bir zamanda geçiyor bu kısım)

    öğlen sıcağında eve geliyorum. güneş tepede, cayır cayır kavruluyor her yer. giriyorum eve, mutfak kısmında sesler var, su kaynıyor ocakta, nerdeyse su bitecek. lan hay dıbına koyim kim bıraktı bunu, diyorum ve meliiis evde misin diye bağırıyorum. ses seda yok. allah allah diyorum içten içe. neyse suyun altını kapatıp üst kata çıkıyorum, üstümü falan değiştiriyorum. o sırada teras kapısı bam güm çarpıyor. bu sesleri duyunca bir yandan tırsmaya başlıyorum, eve biri mi girdi amk diye. hırsız mırsız, belli mi olur. üstümü giyip koridorda parmak uçlarım üstünde yürüyorum.

    koridorun sonunda şömine odası var, oturma odası olarak kullanıyoruz. onun hemen önünde de teras var. kapı sesleri ordan geliyor. temkinli bir şekilde yürüyorum koridorda. habire etrafıma bakarak. odaya giriyorum, teras kapısının perdesi uçuşuyor, tamam diyorum kesin biri girdi amk. niye açık olsun ki bu kapı. iyice tırsıyorum, şöminenin yanındaki maşayı görüyorum ucu sivri, hemen oraya atlayıp maşayı sokuveririm diyorum. odanın içine giriyorum iyice parmak uçlarımda yürüyorum. kimsecikler yok. uçuşan perdenin arkasından güneş giriyor odaya, her taraf aydınlık. biraz rahatlayıp teras kapısını kapatmaya gidiyorum.
    ···
   tümünü göster