küçükken kaldırım çizgilerine basmadan

bende yapıyodum bunu. çok ilginç kurallar koyuyordum kendime. iki tane karoya bas birine basma şeklinde falan. puan falan tutmuyordum ama her uymadığım kural için yolu bitirdikten sonra geri dönüp aynı kuralı 10 kez uyguluyordum. daha sonra pgibolojim iyice bozulmaya başladı böyle saçma şeyler yüzünden. batıl inançlar edindim fark etmeden. yani cidden bir başıma birşey gelecekmiş gibi hissedip telafi etmeye çalışıyordum. ilk okulda dahada ilerleyip eğer bir cevşenle sınava girmiş ama düşük not almışsam sınav çıkışı o cevşeni kesip atma noktasına geldi. bu manyak takıntım yüzünden sınıftakiler beni bi ara dışlamıştı hatta. sonra bunları bir arkadaşıma anlattıktan sonra o geri zekalıda inanmaya başladı.

hatta ben bir ara tanrıyla konuştuğumu zannediyordum. sonra fark ettimki vicdanmış o. yani kendine sorarsında adam öldürmek iyi birşeymi diye, bilirsin kötü olduğunu heh işte onu tanrı bana cevap veriyor zannediyordum.

sonra kendi kendime düzledim. şimdi elhamdülillah ateistim.