bir orospuya aşık olmak panpa

devam etti kemal amca: bir gün sheakspeare okuduğunda aşkın ne olduğunu öğreneceksin. aşk, insanın içsel duygularının dışavurumudur. kaynağını yine kendi öz nedeninden alır; sevilmek ve zayıflık. birey egoları ve biyolojik yapısı gereği sevilmek ister, kendi zayıflığından ötürü de pek çok şeyi tek başına gerçekleştiremez, yardım arar. bu iki özelliğinde kesiştiği kişiye yükler tüm güzel anlamları, onca çirkinliklerin içerisinde, başının ne olduğunu daha doğru dürüst bilmeden. ama sonu çoğu zaman bellidir. tıpkı dante gibi.. ya da isolde ve tristan.. hepsi sonlarının ne olacağını bilerek anlamsız başlangıçlara girdiler. çünkü en kötü durumlarda en kötüyü bile güzelleştirdiler kendilerince, belki de sonsuzluğa inandılar birbirlerinde..