nasıl piç oldum anlatıyorum

diğerininse (kimseyi gibmeyenlerin diyelim * öyle aman aman bir sıfatı yok, öyle sıradan biri işte. ha bu sadakat meselesini fazla gösterdiyse ona da bir nevi saygı var ama inceden (gizlice) "lan bu gibemez laaan ezik buu" aşağılaması var. pek iyi anlatamamış olabilirim bunu ama anlaşılmıştır herhalde.

neyseee..

bu öykünün sonunda ne gibi bi kıssadan hisse verilecek merak ediyorum.

buradaki bir çok insan benzer bir ortam benzer lise-üniversite merdivenleri yolunda ilerlemiş veya ilerleyen insanlar. muhtemelen bir çok insan kendi yaşadığı benzerlikleri düşünmüştür.

ben de kırdığım kalpleri düşündüm. bu öyküdekiler kadar nazik bir şekilde de yapmadığımı fark ediyorum şu anda. hem de daha ileri noktalardayken.

ve o ilişkiler başlarkenki hislerimi şimdi sadece hormonal olarak tanımlayabiliyorum.

yukarıda bahsettiğim erkek içgüdüsü yani. yine yukarıda bahsettiğim taklit yapma huyumuz yüzünden birazcık süslenmiş, çarpıtılmış olabilir etkisi altında olduğumuz kültüre bağlı olarak ama aslolan bu.

kalpler kırıldığında hiçbir şey hissetmememi böyle açıklıyorum. burada anlatılan gibi garip duygular falan da değil. acıma, üzülme dersen çok az. kıyamama, tereddüt falan yok. normal hayatın akışını etkileyecek hiçbir şey yani. gidip bu konu üzerine arkadaşlarla içmeye değecek bir şey değilmiş gibi.

materyalist düşüncede de duygular var. onların beyinde cereyan eden bir takım reaksiyonlar olduğu bilgisi ağır bassa da var. tek fark heralde açıklanamaz bazı mucizeler beklememek hayattan. neyse nedir. böyle doğmuşuz böyle yaşayacağız. sonra da ölüp gidicez. neyi büyütüyoruz böyle...