anlatıyımmı sabahı gören tayfaa

arabada öylece giderken kendimden geçmiş bi şekilde, bu gece ne olacak, sabah klagib bi manzarayla mı uyanacağım diye kısaca bi düşündüm, hayır, ben böyle bakmıyordum olaya, şu an yaşadığım şey çok güzeldi, sonu belli değil bu işin ama bunu düşünmek bile istemiyordum, aslında belki de belliydi, bedelini nasıl ödeceyektim acaba, neler olacaktı, mutlu uzun bi hayat mı, yoksa sabah kalkıp aman allahım ben ne yaptım modlarında benden nefret ederek mi çıkacaktı evden. ama ben ona beklediği manzarayı yaşatmayacaktım ki, eve gidince yatağımı ona verecektim, bende yerde, çalkala türkiye çalkala yazan büyükçe iki minderi yanyana koyup kıvrılacaktım. onu seyredecektim, onu seyrederken uykuya dalacaktım. sanırım en iyisi boyleydi, döndüm taksiciye