leyla ile mecnun

her ne kadar absürd dizi olarak tarif edilse de asıl gerçekliği anlatan dizi. kaybedenlerin dizisidir bu. aslında şekerpare gittiğinde dedenin kurduğu cümle dizinin ne anlatmak istediğini alenen belli etmiştir 'hayat genelde acıdır evlat.'

diğer dizilerden farkı budur belki de. hepsi kaybetmiştir. ve belki de biz de aynı durumda olduğu için böylesine bağlıyız bu diziye.

Mecnun ömrünü vereceği leylasını kaybetti. evet leyla öldü. o koskoca aşk 29 bölüm içinde sona erdi. daha doğrusu sona ermedi, sadece araya ölüm girdi. peki leyla geri dönecek mi? hayır. ne sedef paklar mecnunu ne de şirin leylasından başka. kendi canından daha çok değer verdiği leyla yok. ve hiçbir zaman da olmayacak. mecnun kaybetti.

ismail abi, canımız ismail abimiz daha sevdiğini söylemeden, seni seviyorum bile demeden giden şekerpare'sini unutabildi mi sizce? mecnun'a neden küstüğü gayet aşikar. unutamadı. peki şekerpare bir gün yine o kocaman gözleriyle dönecek mi? hayır. peki o gemiden ismail abi'nin babası bir gün gelip ismail abimizi alacak mı? hayır. ismail abi kaybetti.

yavuz gözleri olmadığı halde deliler gibi tutulmuştu zeynebine. peki ne oldu? o gitti, gözleri açıldı, başka bir şehirde başka bir adamla hayatını birleştirdi. peki zeynep bir gün dönecek mi bizim performans sanatçısına? hayır. yavuz kaybetti.

iskender ömrünü birleştirdiği pakizenin ani gidişini beklemiyordu belki de. ama gitti. boşandılar. peki pakize iskender'e geri dönecek mi? hayır. iskender kaybetti.

işte bu dizinin güzel yanı bu. gerçekleri direk yüzümüze vuruyor, olmayacaksa olmaz diyor. boş yere hiçbir şey için umutlanma diyor. ve biz aslında her ne kadar gülsek de içimiz parçalanarak izliyoruz bu diziyi.

ulan burak aksak, ne adamsın.