9 senelik ibretlik hikayelerim capslerle

artık iş çığrından çıkmıştı,bir bu ekgibti. kızlar için kavga etme son noktaydı artık.o zamana kadar kavga nedir bilmiyordum, artık hazırlıklara başlamak gerektiğini düşündüm. tırsmıyor da değildim... kavga nedir?
hemen ülkü ocaklarına.her liseli ergen gibi : ) anlattım durumu alptekin başkana. canını sıkma hallederiz. yeter ki sen bundan sonra ocakta takıl... görende içeride uhlevi bir ortam var, namazlar kılınıyor, kuran okunuyor sanır.. daha sonradan gözlemlerimle anladım ki herkes çevre edinmeye gelmiş, türklük milliyetçilik esasına dayanan ortam adı altında toplanmış ortamın aslında hiçte öyle olmadığını anladım... (yalansa yalan deyin beyler)

zütü kollama meseleside hallolmuştu.

tek sıkıntı tek başıma,bir kaç kişiyle bir köşede muratın beni denk getirmesiydi. getirirse yarağı yerdim.

şerefe de durumu anlattıktan sonra, okul çıkışlarında beni almaya gelecekti..

evet beyler korkmuyor değildim, tabikide azda olsa korkuyordum. sonuçta dayak nedir, kavga nedir, nasıl dayak atılır, dayaktan en az hasarla nasıl çıkılır hiç bir tecrübem yoktu... olması da zordu zaten eksenim kızlar etrafında döndü o vakte kadar.

şöyle bir düşünceye kapılmayın, kız arkadaş edinirsem sosyalleşirim.yok kardeşim kız arkadaşın ne kadar çoksa seni o kadar soyutluyor sosyal çevreden.tam bir asosyal bin olup çıkıyorsun.

evet beyler tüm bunlar yaşanırken. yurtta da hayatım tüm hızıyla devam ediyordu.

toplam 5 etüt salonu vardı.ben 2. etütte çalışırdım.1. etüt hariç diğer 4 etüt 30 ar kişilikti.1. etüt ise 120 kişilikti. ipsiz sapsız elemanlar hep ordaydı... bunu da yurdun müdürü alınan ders notlarına göre herkesin etüdünü belirliyordu.

akşam yemeğin yendikten 1 saat sonra her akşam etüt başlardı.1,5 saat zorunlu.

ben her zaman ki gibi yerimi aldım 2. etütte.

engin diye arkadaş vardı. puştun işi gücü olmazdı hiç, karı kız am züt meme kara kalem çalışması yapardı. bende zevkle onu izlerdim. hayran kalırdım. yetenekli bir binti..ne günlerdi be.

o anda bir ses geldi yan etütten.

pat, küt...