güneşim ve yıldızlarım

ziyan etme nefesini sus, konuşma
 haber yok hâlâ günü akşama
 çeviren lanetten.

ezeldendir dönüşü gökyüzünde ay'ın
 ebedidir aşkı yıldızların
 güneş'e, âşıklar bıkmaz
 güneşin ve yıldızların
 şehrinde gezmekten.

yazılmış bir kitapta, lâkin
 koyu gecede palazlanan şeklin
 sırrını çözme şerefine, hangi sâkin
 erişecek bu şehirde?
 vazgeçip o güzel yüzünü süzmekten?

nazlıdır ay, az gösterir yüzünü
 o korkunç simetri kaplayınca gökyüzünü
 bulutların ardına gizler hüznünü,
 belki bıkmıştır her gece
 aynı renk elbise giymekten...

evvelin nûru ve âhirin şerri
 esir alamaz bu güzeli,
 alevlerin yakamadığı bir şemâli
 ve onun sonsuz aşkını,
 kim bahsedebilir yok etmekten.

parlak yalaza, yanar durur güneşin aydınlığında
 ama daha sıcak bir şey var
 bu satırların bağrında.
 o kadar sıcak ki ateş seni bile yakar,
 bedenin değil, kalbin yanar.
 çatlar yumurta, bir ejderha çıkar
 sarılır ve korkar,
 seni kaybetmekten.

                           --- fuckirt, 1/12.