anlatıyımmı sabahı gören tayfaa

girişte üniformalı adamlar, sanki içerde mafya toplantısı var, içeri girdikçe hafiften bir müzik sesi ve kalabalık gürültüsü duyulmaya başladı, kırmızı halı serili kısa bi koridordan salon gibi bi yere açılan bi kapıya doğru yürüyoruz, amk dönüşü yok bunun, eskiden beridir yaptığımız “zenginin malı züğürdün çenesini yorar” muhabbetlerinden bildiğim kadarıyla buradan tek kişi bile ancak 600 700 tl ye çıkıyor. beni gibsen iki kişinin bu hesabını ödeyemem. kapıyı içerden iki garson açtı hoşgeldiniz küçük hanım şöyle buyrun falan banada güler yüzle bi selam verdi, vay emektar kardeşim, bende sizdenim merak etme, bi kaç saat sonra iki aydır doğalgaz faturasını ödeyemediğimiz evime döneceğim dedim içimden. tabi dönebilirsem. bi de küçük hanım ne alakaydı lan, eşşek kadar olmuş hatun ne küçüğü. neyse fazla takılmadım, ayrılmış bi masaya geçtik sandalyeler falan çekildi oturtulduk. şimdi sandalyeye oturtuyosun ama birazdan kucağınada oturtursun diye geçiriyorum içimden. bi yandanda birbirimize bakıp gülüyoruz hatunla. şaşkınlığımı anlamamsı mümkün değil. az buçuk oluşmuş samimiyetimize güvenerek bi kerede girdim mevzuya. etrafı kısa bi süzerek