beyler çok kötüyüm yaşamaya sebebim yok

“kul, gece gündüz hakk’a ağlayıp yakarır, derdinden dolayı yüzlerce şikâyette bulunur.

cenab-ı hak da ona: ‘ey bîçâre, dert ve mihnet seni doğru yola çıkarır.

ey kusurlarla dolu olan; şikâyetini, seni bizden uzaklaştıran nimetlerden et.’

gerçekte her düşman, sana bir ilaç, faydalı ve ferahlandırıcı bir kimyadır.

zira onlardan kaçar, cenab-ı hakk’ın lütuf ve yardımlarına iltica edersin.

seni hak’tan başka şeylerle meşgul eden dostlarınsa, hakikatte düşmanlarındır.

porsuk adında bir hayvan vardır, boyuna dayak yedikçe semirir.

onu dövdükçe daha iyileşir, vuruldukça semizleşir!

gerçekten müminin nefsi de bir porsuk gibidir, zahmet ve mihnet onu güzelleştirir, semirtir.

bu sebepten peygamberler cevr ü cefaya uğramış, halktan daha çok meşakkat çekmişlerdir.

zira canları da diğer canlardan daha temiz, daha üstündü. onun için başkaları, onların çektiğini çekmedi.

deri, ilaçlarla belâlara katlanıp, sonunda öyle tâif derisi gibi güzelleşir.

ona acı ve keskin ilaçlar sürülmeseydi, tamamen işe yaramaz ve pis pis kokardı.

i̇nsan da tabaklanmamış deri gibidir; rutubetten bozulur, ağır ağır kokar.

sen ona bol bol acı ve keskin ilaçları sür de; o, güzelleşip, temizleşip, kıymetlensin.

buna gücün yetmezse, cenab-ı hak sana istediğinin dışında bir maraz verince ona rıza gösterip sabret.

dosttan gelen belâ seni temizler. o’nun ilmi senin tedbirinden üstündür.” (mesnevî, iv:91-107)