en korktuğunuz anları yazın beyler

2006 yılıydı. okul bitmiş, staj zamanı gelmişti. staja gittiğim gemi 6500 dwt 1976 japon yapımı bi gemi. yakınyolda çalışıyor. izmir alsancak limanından aldığımız çimento yükünü israilin ashdod limanına zütürüyoruz. makine stajeri olarak bulunuyorum o gibtimin gemisinde.
hava raporları denizin güvenli olamdığını,mal ve personel güvenliğini göz önünde bulnduruarak denizcilierin belirtilen yerlerden seyir yapmamasını söylüyordu.
şirketin daşaklarını yalayan süvarimiz (1.kpt) bu uyarıyı gibine sallayarak seyire devam etmiş, uygun bi yerde demir atmamıştı. yardırmış gidiyorduk. 1.5 günden az süre kalmıştı ki fırtınanın ortasında bulduk kendimizi. rüzgarın sürati 8-9 bofor (85-110km) hızındaydı. gemide 16 kişi vardı ve en gençleri ben ve güverte stajeri panpamdı. ikimizinde denizciliği yoktu, talebeydik yani.
gemi kakalak, makinesi tırıt, sacları çürük amcık gibi bi gemiydi. zaten bilen bilir iyi bi gemi çimento taşımaz. dıbına kaymış gemilerdir çimento yüküne giren gemiler. bugünü var yarını yok. batsada sigortadan yeni gemi parası alsak ın peşindeler bin, dolandırıcı armatörler.

neyse... gemi iskele-sancak-baş-kıç olarak 8 çiziyordu. maikne stop etse, denizin ortasındaki konserve kutusundan farkımız kalmazdı. insanın midesi zütüne geçiyordu. bilen bilir ne yemek ne içmek ne uyku ne sigara içmek .havaya yakalandın yannanı yedin anlıyacağınız. zaten ortalık savaş alanı gibi amk herşey sağa sola dağılmıştı, kamara duramadım.can yeleğimle beraber otturma salonuna indim. bizim diğer stjr lavuk panpam da aynı benim gibi can yeleği ve özel giysiyle bi yere tutunmuş, allahına yalvarır pozisyonda oturuyordu.
korkudan ve sallanmadan sapsarı olmuş ben sabaha kadar ne kadar dua biliyosam okudum. sonraları dalga konusu olduk fakat yaşamış olduğum en korkunçlu karı anıydı. alıştık şimdilerde gibimizde değil.

o gece yaşadığım 6 saat 'en korktuğum an'dı.

not : özet anlıyorumda yazamıyorum dıbına koyim !