4 yıl

vardım arabayı parkettim koştu geldi.

- noldu lan bembeyazsın dıbına koyim?
- ya babam elemanı kaldırmış, öyle bi dövdü ki görmen lazımdı.
- e göreydim niye aramadın?
- fırsat kalmadı ki. olan biteni anlattım.
- vay dıbına koyim pedere bak.
- he ya. neslihan evdeymiş. bekliyor beni.
- he eda'da.
- nolcak abi?
- ne nolcak dıbına koyim?
- senin yarağa yemiş olman?
- bilmem konuşmadık daha.
- babam yanıt bekliyor, bence babamı yanıtsız bırakmak istemezsin, hele ki bugünkü halini gördükten sonra ben bırakmam en azından.
- hehe iyi tırsmışsın sen.
- yiyosa tırsma, elemanın ağzı burnuyla birleşti, taşakları zütüne girmiştir.
- oha dıbına koyim.
- hala şaka sanıyorsun ya.
- neyse araba aşağda parkedili benim sen git önden.
- tamamdır.

evin yolunu tuttum. annem aradı.

- seko?
- söyle annem.
- nerdesin oğlum?
- ykm'nin orda, noldu?
- abin?
- o da ne oldu?
- yok birşey börek yapcam da.
- he iyi neslihan geldi mi?
- evet yanımda.
- tamam.
- eda'da.
- tamam.
- içecek al gelirken.
- tamam.
- hadi öptüm.
- hadi bende.

eve gittiğimizde surattan belliydi benim hala şokta olduğum tabi. ne oldu sorularına savar abim olmuştu.