kayıp akbilime mektup

sevgili kayıp akbilim, bu sabah evden çıkarken cüzdanıma bakınca anladım beni terkettiğini. daha geçen cumartesi gecesi taksim'den dönerken yanımdaydın, o melodik sesinle otobüse binerken seldıbını verdin şoför amcaya, gülümseyerek geçtim senin sayende dolu otobüsün orta kısımlarına, yol boyu ayakta dikilip durağıma gelince indim, eve gitmeden biraz daha içmek için tekrar bi bara girdim, oradan çıkarken orhan abi arabasıyla bıraktı beni eve. o ara benimle miydin sevgili akbilim? yoksa beni otobüste mi bırakıp gittin? pazar gününü evde film izleyip pizza yiyerek geçirdiğim için anlamadım hemen gittiğini, ama bu sabah. çok üzdün beni sevgili akbil. işe gelirken tek geçişlik metrobüs bileti aldım, inanır mıısn 3 lira vermek zorunda kaldım dostum, sen sadece 2 lira 10 kuruş basıyordun o turnikede. her neyse, gitmeni anlayabiliyorum, belki cüzdandaki yerinden sıkıldın, belki de benden. kim bilir? bilmeni istediğim sevgili akbil, şu an annem evin her yerini arıyor, orhan abi arabasının koltuklarını söküp takıyor seni bulmak için ve akşam eve dönerken metrobüste sensiz kendimi çok yalnız hissedeceğimi de bilmeni istiyorum. bu yazdıklarımı bi yerlerden okyabiliyorsan eğer sevgili akbilim, seni özlüyorum, umarım tekrar karşılaşırız...