beyler 24 yasımdayım ama

@21 cok prestıjlı guzel bır okulda yurtdısında master yapıyorum, 2 yıldır sevgılımle aynı evde kalıyorum, gezıyoruz tozuyoruz kısacası dedıgını yapıyoruz: takılıyoruz.

ama zaten sorun burda be abı, takılıyoruz sadece. hayat takılmak ıcın kısa lan! 24 yasındayım, gozumu acıp kapatıp 30 olacagım ve ben hayattan ıstedıgım seyın takılmak olmadıgını dusunmeye basladım. ne takuma harcıyorum ben su an bu hayatı lan?

bak abı, pıyasa yerlerde, ben bu okuldan sonra iş falan bır sure bulamayacagım, en ıyılerden olsa da bulamayacagım, kafam calıssa da calısmasa da bulamayacagım. turkıyeye donmem gerekecek. o zaman ıste toplumun carkları donecek. senelerdır yaptıgım bu takılma var ya, boş beleş olacak, zaman kaybı olacak. donecektıysem neden gıttım?

simdi sunu dıyorum, benım anne babam zengın degıl ben yaptıysam kendım yaptım, nereye geldıysem kendım geldım. sımdı ben, bu beynımle oyle kararlar vermelıyım kı, artık uc kurus etmeyen bu resource benı got gıbı yarı yolda bırakmasın. şakirt bile olabilirim, cunku baska care kalmamaya dogru gıdıyor ve hepsı benım 24 yasımda bı sıke yaramayan bı adam olmamdan kaynaklanıyor.

gec kaldım.